Οι τούρκοι με εντολή των τριών πασάδων της Κρήτης: Οσμάν του Ρεθύμνου, Λατίν των Χανίων, Σερίφ του Ηρακλείου κατευθύνονται προς τα Σφακιά με σκοπό να χτυπήσουν τα κεφάλια της επανάστασης.

Στο δρόμο συγκρούονται με τους επαναστάτες που τους έχουν στήσει ενέδρα κοντά στο Μοναστηράκι στις 9 Φεβρουαρίου. Οι αψιμαχίες διαρκούν όλη την ημέρα, χωρίς οι εχθροί να καταφέρουν να μετακινήσουν από τις θέσεις τους τους χριστιανούς. Το βράδυ ο Γεώργιος Τσουδερός μαζί με τον Σφακιανό Ρ. Βουρδουμπά δίνουν το σύνθημα για γενική επίθεση:

«Απάνω ντως των μπουρμάδω».

Οι Τούρκοι αιφνιδιάζονται και οπισθοχωρούν, ενώ πολλοί σκοτώνονται πέφτοντας στα χέρια των Κρητών. Τα πυρά παύουν προσωρινά όταν πέφτει πυκνό σκοτάδι.

Σκληρές μάχες δίνονται για 4 ημέρες, κατά τις οποίες χάνονται πολλά γενναία παλικάρια από την πλευρά των επαναστατών. Μια από τις μεγαλύτερες απώλειες είναι ο θάνατος του Ρεθυμνιώτη οπλαρχηγού Μελιδώνη, ο οποίος σκοτώθηκε εμπλεκόμενος σε εμφύλια διένεξη, από το αδελφικό χέρι του Ρούσσου Βουρδουμπά.

Ο χαμός του θα πυροδοτήσει αισθήματα δυσαρέσκειας και απογοήτευσης μεταξύ των αγωνιστών, σηματοδοτώντας και το άδοξο τέλος των συγκρούσεων. Τη δύσκολη αυτή στιγμή, ο Γεώργιος Τσουδερός, θα επιχειρήσει να σώσει την κατάσταση. Διατηρώντας την ψυχραιμία του θα προσπαθήσει με νουθεσίες να προλάβει τη διάσπαση των επαναστατών. Παρά το κύρος του όμως και το σεβασμό που αποπνέει η προσωπικότητά του, δεν θα μεταπείσει στους συναγωνιστές του να συνεχίσουν τη μάχη. Οι άνδρες του αδικοχαμένου Μελιδώνη μετά την ταφή του αρχηγού τους φεύγουν για το Αρκάδι. Μετά από αυτό εγκαταλείπουν και οι υπόλοιποι τη μάχη ματαιωμένοι, με τελευταίους τους οπλαρχηγούς και καπετάνιους που είχαν μείνει με τον Τσουδερό, οι οποίοι βλέποντας το μέγεθος του εχθρού οπισθοχωρούν προς τος Άγιο Βασίλειο.

Οι Τούρκοι, βρίσκοντας το Μοναστηράκι ανυπεράσπιστο, το καταλαμβάνουν ανεμπόδιστοι και γίνονται κύριοι του Αμαρίου.